Felipe González. Estilo etikoa.

Liburu honek gai ezberdinak aipatzen ditu, haren protagonista bezala. Hemen nolakoa zen Sevillako kanpoaldeko auzo batean haurtzaroa, trauma eta berotasun handirik gabeko ikastetxe erlijioso bateko heziketa, familia-negozioen behiak elikatzeko belar moztea, kirola, Antonio Machin eta Segura Kardenala, “Casa América” liburutegiko irakurketak, Tomar Torrijas-en oroimenak eta Carlos Andrés Pérez-en elkarrizketak, Willy Brandt eta beste buruzagi sozialisten aita sentimendua, Olof Palme-ren ikaragarrizko apaltasuna, Bruno Kreisky-ren nagusitasun ixila eta garrantzisua,

Adolfo Suárez-ekiko eta Joaquín Garriges-ekiko harremana, NATO eta Europa, botere faktikoak deitutakoak, sentimendua eta arrazoia, erlijioa eta bizitza, irakumenaren beharra, kultura apaingarri zein bizipen sakona bezalaren ulermena, aita eta seme-alabaren harteko harremana, irratiaren eta telebistaren eragina bizitza politikoan, Felipe González-ek egingo duena politika utziz gero, PSOEko proiektu historikoa, osasuna eta gaixotasuna, ezkoa eta laranja-lorea…. aipatzen da.