Felipe González. Un estilo ético.

A temática deste libro é variada, como variada é a vida da persoa que o protagoniza. Aquí fálase da infancia nun barrio periférico de Sevilla, da educación nun colexio relixioso vivida sen traumas e sen entusiasmos, da sega de herba para alimentar as vacas do negocio familiar, do deporte, de Antonio Machín e do Cardeal Segura, das lecturas na acolledora biblioteca da Casa América, dos recordos de Ornar Torrijas e dos diálogos con Carlos Andrés Pérez, do sentimento paternal de Willy Brandt e outros líderes socialistas, da profunda sinxeleza de Olof Palme, do silencioso e

importante liderado de Bruno Kreisky, do trato con Adolfo Suárez e con Joaquín Garriges, da OTAN e de Europa, dos chamados poderes fácticos, do sentimento e a razón, da relixión e a vida, da lectura como necesidade vital, da cultura como adorno ou como vivencia profunda, da relación dun pai cos seus fillos, da influencia da radio e a televisión na vida política, do que faría Felipe González se deixase a política, do proxecto histórico do PSOE, da saúde e da enfermidade, da cera e do azar…